Malzeme nereden çıkar aşağı, yukarı biliyorum. Güneş'de foton patlamaları zirve yapmadan da fotoğraf çekmem lazım. Bu yüzden de genellikle sabah saatlerini tercih ediyorum. Eskilerin deyimiyle "karga bokunu yemeden" sokaklara dökülüyorum.
Sabahın seherinde güzel insanlarla sohbet edip, güzel ışıkların da hakkını vermeye çalışıyorum. Nasıl olsa aynı dili konuşuyoruz, gerisi lafügüzaf...
Vapura binilince yansımalar sizi bekler...
Nerede o eski beyefendiler. Ayakkabı boyatmadan işe gitmezlerdi.
Peynir, zeytin değil ki "ver ordan 10 diş zincir" ya da " orta boy bir çıpa sarar mısın" diyeyim.
Salak salak dolaşırken bu enstantaneyle karşılaştım. İzin istedim, bir kaç kare çektim. Allah kolaylık versin.
Kaderim beni oradan oraya savururken bu güzel insanlara denk geldim.
Yoruldum biraz soluklanayım diye eski bir hana girdim. Esnafın yalancısıyım. 200 senelikmiş.
Gölgede dinleniyorum, hem de esnafla sohbet ediyorum.
Şöyle bir ses duydum; tansiyon, şeker, kolesterolo bakılır.
Ses bana, ben sese bakıyorum.
Ben sesin sahibine siftah yaptırmanın peşindeyim o bana "Sen Rus musun "dedi.
"Hayır ne alakası var "deyince "Amerikalı mısın"dedi bu kez de.
"Ya arkadaş bak ben Türkçeyi çok düzgün konuşuyorum, nereden çıkarıyorsun"dedim.
Muşlu olan sesin sahibi bana ne dese beğenirsiniz "sen hiç bize benzemiyorsun"...
Neyse baktığı tansiyonum normal çıktı Allah'tan...
Not-Burada yazdıklarım harfiyen yaşanmıştır.
Işığımın yettiği kadar...
Minnetle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder